THE HILL: 'De echte reden waarom communistisch China bang is voor Shen Yun'

Shen Yun heeft, ondanks het feit dat het een oogverblindend spektakel van Chinese cultuur presenteert, onlangs enige controverse in de Westerse media opgewekt. Hoewel de dansshow staande ovaties heeft ontvangen van volle zalen en gepassioneerde recensies die de "inspirerende kracht" bevestigen, hebben sommige kritische stemmen ook de religieus-politieke boodschappen in sommige dansstukken bekritiseerd.

Dergelijke retoriek is vaak afgeleid van de felle en lasterlijke aanklacht van de Chinese staat tegen de show. China heeft zijn economische en diplomatieke invloed gebruikt om theaters en ministeries over de hele wereld onder druk te zetten en Shen Yun voorstellingen te verstoren. In 2016 dreigde de Chinese ambassade in Zuid-Korea met financiële vergelding tegen een gasttheater in Seoul, en dwong effectief de annulering af van een voorstelling slechts enkele dagen voordat deze gepland was.

Dus waarom heeft de Chinese Communistische Partij zoveel moeite gedaan om een voorstelling te saboteren die de Chinese cultuur promoot? Sommigen schrijven de agressieve reactie van het regime toe aan Shen Yun's weergave van de vervolging van de Falun Gong beweging in China in twee van de ongeveer 20 dansstukken. Maar er is eigenlijk een subtielere en meer diepgaande reden achter de meedogenloze overzeese inspanningen van het regime om de show te onderdrukken.

Falun Gong, dat geworteld is in boeddhistische en taoïstische tradities, was in de jaren negentig wijdverbreid geworden in China. Falun Gong werd in 1999 verboden en sindsdien wreed vervolgd. De Chinese Communistische Partij verklaarde de groep met terugwerkende kracht tot een "kwaadaardige sekte" om haar gruwelijke daden van massale opsluiting, marteling en gedwongen orgaanoogst te rechtvaardigen. Onder de Falun Gong beoefenaars die voor hun veiligheid emigreerden, was er een groep professionele dansers en musici in Upstate New York die de Shen Yun podiumkunstengroep oprichtten om in vrijheid hun spirituele geloof en Chinese erfgoed te vieren.

Hun interpretatie van de traditionele Chinese cultuur verschilt sterk van de versie die officieel goedgekeurd is door de Communistische Partij. Met haar weergave van verhalende episodes geïnspireerd door de Chinese geschiedenis en literatuur, maakt Shen Yun aanspraak op een "ware Chinese traditie" gedefinieerd door Confucianistische moraal en boeddhistische en taoïstische spirituele gedachten - ideeën die zich over duizenden jaren ontwikkelden, alleen om te worden gehekeld en onderdrukt na de communistische machtsovername van 1949 en vrijwel uitgeroeid tijdens de Culturele Revolutie tussen 1966 en 1976.

Tegen deze historische achtergrond kan de voortdurende vervolging van Falun Gong door de Chinese communisten gezien worden als onderdeel van een grotere campagne tegen religieuze geloven en traditionele culturele waarden. De buitensporige pogingen van het regime om de dansshow te censureren, getuigen van een diepgewortelde onzekerheid over de eigen legitimiteit als belichaming van de Chinese beschaving.

Shen Yun's claim om de Chinese traditie te vertegenwoordigen, tenminste vanuit een artistiek theoretisch oogpunt, is accuraat. De training van haar artiesten concentreert zich op klassieke Chinese dans, een kunstvorm die pas in de jaren 1950 werd geïnstitutionaliseerd, maar die desondanks al haar voetwerkpatronen, lichaamshoudingen en acrobatische technieken heeft geërfd van eeuwenoude volkstradities zoals theater en gevechtskunst.

Belangrijker nog, het absorbeerde een traditionele reeks artistieke theorieën gebaseerd op taoïstische metafysica en kosmologieën, die de voortdurende stroom van een spirituele resonantie voorschreven voorbij de beweging van fysieke vorm. Dergelijke theorieën verloren geleidelijk hun intellectuele substantie in de 20e eeuw, vooral nadat de Communistische Partij de traditionele denkscholen systematisch verdrong door atheïsme en marxistisch materialisme. Hierdoor veranderden de artistieke waarden in het beste geval in lege retoriek en in het slechtste geval in wat communisten aan de kaak stelden als "de bijgelovige ketenen van het feodale verleden".

De artiesten van Shen Yun hebben de communistische interventie omzeild en hebben die Chinese intellectuele en kosmologische fundamenten serieus genomen in hun begrip van dans. De spirituele leer van Falun Gong, die de makers van de show volgen, omvat een essentiële eenheid tussen het materiële en het spirituele, waarmee menselijke wezens moeten proberen samen te smelten. Voor de danser is het dus belangrijk om zijn eigen morele inborst te verfijnen en tegelijkertijd zijn fysieke vaardigheden te verbeteren, zodat deugdzame gedachten zich kunnen uitbreiden van het hart naar het lichaam bij het opvoeren van verhalen over heldendom, vriendelijkheid en toewijding.

Deze spirituele interpretatie van de Chinese cultuur heeft een meeslepende wereldwijde impact gehad. Westerse toeschouwers melden dat ze zich na de voorstelling verheven voelen. Chinese kijkers zijn ook diep geraakt door een "ware traditie" die in het China van na Mao afwezig was.

Deze inspirerende visie van wat China was en kon zijn zonder de Communistische Partij, moet de autoritaire staat diep hebben geschokt. Want zodra de kunstmatig samengevoegde ideeën van "China" en de Partij worden losgekoppeld, wordt de hardnekkige claim van het regime om de enige legitieme hoeder en woordvoerder van de Chinese beschaving en cultuur te zijn, ondermijnd.

In de afgelopen jaren is de veroordelende retoriek van de Chinese Communistische Partij tegen Shen Yun doorgedrongen in de westerse kritiek, die de inspanning van de groep om een spirituele cultuur te verjongen in het aangezicht van autoritaire onderdrukking afschildert als verraderlijke politieke en religieuze propaganda.

Kunst, van de visie van eeuwige straf in Michelangelo's Laatste Oordeel tot de gevaarlijke ontsnapping van de familie Von Trapp aan nazivervolging in The Sound of Music, heeft nooit in een sociaal vacuüm bestaan, maar het is ook altijd groter geweest dan de politiek van het moment. Om politiek en religie als het enige doel van Shen Yun's kunst te zien in plaats van de context, is het ontkennen van de vitale menselijke ervaring van hoop en vriendelijkheid, die al door vele toeschouwers wordt ervaren, ongeacht hun politieke en religieuze oriëntaties.

Yuefeng Wu is promovendus in de kunstgeschiedenis aan de Johns Hopkins University.

Oorspronkelijk artikel: https://thehill.com/opinion/international/4500639-the-real-reason-communist-china-is-afraid-of-shen-yun/