Mijn jaar van het Varken

Ik kan eindelijk zeggen: Gelukkig Chinees Nieuwjaar! Waarom eindelijk? Omdat ik lang geleden ‘toevallig’ het jaar van het Varken tegen het lijf liep. En dat begon allemaal zeven maanden voordat het Chinees Nieuwjaar begon.

De repetities beginnen

Afgelopen juni kwamen de toerende leden van Shen Yun net terug van korte maar bevredigende post-tournee vakanties naar onze diverse vaderlanden of van exotische reizen naar droomachtige bestemmingen.

Ik kon het charmante Slowakije verkennen. Ik bezocht familie, kwam tot rust in een houten koliba B&B in het Tatra gebergte, kwam onverwachte wilde dieren tegen (van intimiderende beren tot schattige zwijnen), verkende reusachtige ijsgrotten, ging op kastelentocht, en at de heerlijkste frisse zure kersen zo van de zwaar doorhangende takken aan overvolle bomen (een overvloed aan bio en non-GMO!).

Van mijn mede Shen Yun dansers en vrienden zag ik foto’s en hoorde ik verhalen van de woestijnen van Marokko, eeuwenoude Griekse ruïnes, de verborgen schatten van Italië, de huiskamers van Nieuw-Zeeland, en nog veel meer. 

Maar ik dwaal af. Na twee weken was iedereen weer terug in New York om te beginnen met het creëren van een geheel nieuw programma voor 2019. Eén van de eerste dansen waar de training mee begon was geïnspireerd op een stuk uit Reis naar het Westen. Queendom, de creatie van Shen Yun choreograaf Gu Yuan,  verhaalt over een stuk uit de klassieke roman, waarin de Tang monnik en zijn discipelen Aap, Sandy en Pigsy arriveren in een ver land waar alleen vrouwen wonen.

Passend voor het Jaar van het Varken heeft Pigsy een bijzondere rol in onze 2019 dans. Wat voor soort personage is Pigsy? Hij is half-mens, half-varken, maar qua persoonlijkheid is hij een stereotiep varken - een veelvraat - en een maffe ook nog. Dit is een typisch Pigsy tafereel uit het oorspronkelijke Reis naar het Westen boek: 

Varken maakte zich nergens zorgen over terwijl hij zijn buik ontspande en uit alle macht at. Hij maakte geen onderscheid tussen jadevlokken rijst, gestoomde broodjes, zoete cakejes, paddenstoelen, plaatjeszwammen, bamboescheuten, boomoortjes paddenstoelen, daglelies, agar, zeewier, rapen, duivelspepers, yammen of salomonszegel: hij schrokte alles naar binnen. Daarna dronk hij zes a zeven bokalen wijn en riep: “Vul maar bij, breng me er nog één. Ik wil een grote bokaal. Geef me nog een paar drankjes, dan kunnen we allemaal weer verder om te doen wat we moeten doen.” 

Gedeelte uit de WJF Jenner vertaling (Peking, 1955) door Collinson Fair 

In dit deel van hun avonturen komen de pelgrims op ludieke wijze in aanraking met de Vruchtbaarheidsrivier. En het is niet makkelijk  een remedie te vinden. Uiteindelijk overwint Aap een schorpioendemoon, wordt voorkomen dat Tang monnik opgegeten wordt en krijgt Pigsy dankzij de Vruchtbaarheidsrivier bijna biggetjes! 

De Oink-counter

Eén van mijn rollen in Queendom is die van een meisje dat Pigsy tegenkomt aan het begin van de scène. Dat lijkt makkelijk: Ik huppel met een zonnig geel molentje van links het podium op, zalig onwetend, tot ik op een specifiek moment in de muziek pontificaal tegen meneer Pigsy opbots. Geschrokken ren ik snel terug om me achter mijn oma te verstoppen, waarna het verhaal verder gaat.

Maar makkelijk is het niet. Toen de repetities begonnen, kon ik mezelf niet comfortabel tegen ons Varken aan laten botsen, en meestal verkrampte ik een paar centimeter voor de feitelijke botsing. Dit duurde niet lang omdat na de dans doorlopen te hebben, choreograaf Gu Yuan ons tweeën bij zich riep  en tegen mij zei:

 “Je moet tegen hem opbotsen. Echt botsen. Doe het nu, bots. BOTS!”

Op nog geen halve meter afstand van Pigsy, met de bevelen van de choreograaf en zijn no-nonsense priemende blik voelend, had ik geen keus. Een halve meter is niet veel voor een aanloop maar ik sloot mijn ogen en raakte hem goed. Fjieuw, missie volbracht - ijs gebroken. Bedankt meneer Gu Yuan!

Vanaf dat moment botste ik (bijna) altijd. Ook al bleek in de eerste trainingsessies dat er veel factoren een rol spelen bij  het verkrijgen van een optimale botsing: begrijpen hoe de dirigent het tempo van de muziek beheerst, de beste positie bepalen voor Pigsy, omgaan met de volgspots die perifeer zicht belemmeren, mijn bewegingen, zijn houding, mijn snelheid, etc. Tijdens onze eerste podium training met orkest was ik vastberaden te slagen. Maar ik was te gespannen en overenthousiast. Het lukte me te botsen - maar zo hard dat ik terugviel en op de grond klapte onder Pigsy. Toen Pigsy zich omdraaide zag hij nog steeds een geschrokken meisje, maar wat erger geschrokken dan normaal… en zeker in een veel lagere hoek dan normaal.

Aan het einde van de scène was ik nog steeds aardig van slag. Alhoewel het best grappig was, kwam ik er later achter dat niemand mijn persoonlijke traumatische incident was opgevallen. Geen van de choreografen die toekeken in het publiek zeiden er iets erover. Pigsy zelf zei er geen woord over. Zelfs mijn eigen “oma” zei: “Oh! Ik dacht dat je je bewegingen had veranderd. Het was best realistisch.” 

Nou, ik vraag me af waarom!

Uit dit kleine incident begreep ik dat er niet zoiets bestaat als een supermakkelijke rol. Je moet altijd je hart leggen in het onderzoeken van je karakter, bewegingen, acteerwerk, timing, muziek, coördinatie met andere dansers en innerlijke dialoog. Niemand kan onvoorbereid doorrennen en op het beste hopen.

Al met al weet ik niet hoe vaak ik tegen Pigsy heb moeten aanbotsen tijdens trainingen of hoeveel slappe lach oefenbotsingen ik heb doorstaan, maar in de 2019 Shen Yun tournee zal Shen Yun World Company meer dan honderd optredens verzorgen in de V.S. en Azië-Oceanië. Dit roept een bepaalde uitdrukking op: 豬年大吉 (zhū nián dà jí) oftewel “de beste wensen voor het jaar van het Varken.” Maar voor mij klinkt het steeds meer als 豬年打擊(zhū nián dǎ jī) of “botsend het jaar van het Varken in!”

Vanuit Fukuoka in Japan, gelukkig Chinees nieuw jaar allemaal. Aan u en de uwen (en aan alle meisjes in Queendom): dat iedere inspanning een groot succes mag zijn!