Acteren en klassieke Chinese dans

Klassieke Chinese dans heeft een expressieve kwaliteit waarmee een danser bijna elke persoon van elk deel van de geschiedenis kan uitbeelden. Dit aspect van deze kunstvorm is echter niet uitsluitend gebaseerd op bewegingen. Het is gebaseerd op een goed begrip van deze kunstvorm en de vaardigheid van de artiest om zich te verbinden en zich op natuurlijke wijze te vereenzelvigen met de aard van een personage.

Rachael Bastick, student van Fei Tian Academy of the Arts en danseres bij Shen Yun Performing Arts, vertelt dat het uitbeelden van deze expressieve kwaliteit één van de moeilijkste aspecten is van klassieke Chinese dans. Tijdens haar jarenlange optreden als klassieke Chinese danseres en het uitvoeren van diverse "rollen", beeldt zij tijdens de verschillende dansstukken regelmatig enkele van de meer moeilijke bewegingen uit. Als een volleerd danseres, speelt ze ook hoofdrollen in de voorstellingen.

"Dit jaar speelde ik de vriend in “De keuze.” Dat was echt zeer uitdagend, omdat je moet werken aan je vaardigheden om te acteren en aan welke emoties je dient over te brengen," zei juffrouw Bastick.

De dans waar ze aan refereert, gaat over twee vrienden die aan de universiteit in China afstuderen. De ene wordt aangenomen bij de politie, en de andere, gespeeld door juffrouw Bastick, begint met de beoefening van Falun Dafa, een Chinese meditatiebeoefening gebaseerd op eerlijk , vriendelijk en tolerant zijn. Later verbiedt de Chinese Communistische Partij deze beoefening. De jonge man wordt met een groep politieagenten naar het Tiananmen plein gestuurd om een groep beoefenaars van Falun Dafa, die daar protesteren, in elkaar te slaan. De jonge man verandert echter, en in plaats van haar in elkaar te slaan, beschermt hij haar met zijn leven. Hij overlijdt, maar wordt uiteindelijk beloond door de Hemel.

"Ik moest proberen de pijn te voelen toen hij later gewond raakte en in feite in mijn armen sterft," zei juffrouw Bastick. "Dus moest ik dat aan het publiek overbrengen zodat ze de boodschap konden begrijpen."

Gevoelens zoal deze uitbeelden door middel van dans, is geen gemakkelijke opgave. In klassieke Chinese dans is dat iets dat jaren oefening vereist.

"In Chinese klassieke dans is dat afkomstig van iets zeer fundamenteels," zei juffrouw Bastick. "Het is niet van iets als de techniek, of flexibiliteit."

Deze kwaliteit trainen is een lang proces. Eerst moeten de dansers specifieke ademhalingstechnieken leren en diverse hand en oog bewegingen. Deze worden dan ingebouwd in wat ruwweg vertaald kan worden als karakterbewegingen, waardoor de danser leert om verschillende personages uit te beelden.

"Er zijn snelle en trage, echt mooie en sierlijke bewegingen— en ze bevatten elk verschillende kenmerken," zei juffrouw Bastick. "Maar de enige manier om dit op een echt goede manier te kunnen uitbeelden, is als je het met hart en ziel begrijpt."

Dit omschrijft enkele van de diepere kenmerken van klassieke Chinese dans, en China's 5.000 jaar oude cultuur, waarin het is geworteld. "In de oude Chinese geschiedenis sprak men altijd over eerbied voor het goddelijke en de hemelen, en het was algemeen erkend als een geschenk van de goden," zei juffrouw Bastick. "Dus door de hele authentieke Chinese cultuur heen zijn zeer goede eigenschappen geweven en het respect daarvoor. Wat Lao Tzi doorgaf, waren cultivatiemethoden. Wat Confucius vervolgens doorgaf, waren respect voor ouders en respect voor mensen."

Ook als het gaat om kunst, is er de overtuiging dat als je ware kunst wilt maken, de kunstenaar een innerlijke zuiverheid moet bereiken en de kracht van iemand’s kunstvorm is daar een weerspiegeling van.

"Je dient die zuiverheid en mededogen te behouden als je dit echt wilt doen voor iedereen die kijkt," zei juffrouw Bastick. "Dus de enige manier om het goed uit te beelden in klassieke Chinese dans, is als je dat echt in je hart draagt. Want als dat niet zo is, werkt het niet."

"Naarmate de jaren vorderden, besefte ik dat om een goede danser te zijn, je echt je ego dient op te geven, net als alle negatieve gedachten en twijfels," zei ze. "Wanneer je dat doet, gaat het als een snel briesje voorbij. Het is leuk, je voelt je niet moe en je geniet ervan omdat je weet dat het publiek er ook volop van geniet."

"Voor mij betekent dit, dat ik het niet voor mijzelf doe maar voor het publiek, zodat mensen er iets aan overhouden. Zelfs als het hen alleen maar voor een avond gelukkig maakt, of als zij zich kunnen vereenzelvigen met een spirituele boodschap of als ze gewoon denken dat dit echt goed is," zei ze. "Ze vinden hoop in onze optredens, omdat we positieve dingen tonen en dingen laten zien zoals hoe een goed mens te zijn. Omdat er meer hoop is in [het bestaan van en hulp vanuit] de hemelen."

In klassieke Chinese dans echter, wordt het behouden van deze staat niet alleen toegepast voor de uitbeelding van personages. Het is ook van toepassing op de andere dansen — met name op dansen die meer technische vaardigheid vereisen.

Juffrouw Bastick zei dat de dansen met ronddraaiende zakdoeken de moeilijkste zijn om te doen. Elke danser krijgt een zakdoek in elke hand die ze ronddraaien als ze dansen. In de meest recente voorstelling moest juffrouw Bastick deze zakdoeken over haar schouders gooien terwijl ze danst. Op een bepaald moment gooit zij en enkele andere dansers de zakdoeken zelfs en in de lucht, doen dan diverse voorwaartse salto’s en vangen ze vervolgens weer op.

Met deze moeilijke stukken zijn kalmte en oefening essentieel, zei ze. "Dan wordt het echt leuk en word je niet zenuwachtig. Ik denk dat dan de band met het publiek echt goed is, omdat ze dat voelen."

De expressieve kwaliteiten van de dans zijn ook steeds belangrijk. Juffrouw Bastick won de derde plaats in de 2009 NTDTV Internationale klassieke Chinese Dans Competitie en vervolgens de eerste plaats in de competitie van 2010.

Ze zei tijdens de wedstrijd van 2010, "ik heb echt tot aan mijn limiet geoefend. Ik probeerde er achter te komen waar mijn limiet lag en hoeveel ik zou kunnen bereiken", en het resultaat was er naar.

De naam van haar dansvoorstelling, ruwweg vertaalt naar “Zwevende Wolken, Druppelend Water” klinkt veel mooier in het Chinees. Haar inspiratie vond zij in Chinese poëzie en schilderkunst — verwijzingen naar de natuur, de balans van Yin en Yang in de natuur, en de schoonheid van de natuur. Chinese mensen vergelijken muziek soms met het geluid van stromend water of dansbewegingen van de wind.

In haar dans probeerde zij zichzelf niet uit te beelden als wolken en water, vertelde juffrouw Bastick, "maar wilde zij dat gevoel van de natuur tonen en van Chinese dans en hoe het kan verbinden— hoe de bewegingen daar op kunnen lijken."

"Het is wat het symboliseert. Wolken kunnen rond zweven, ze zijn enorm groot of klein. Er is niets dat ze stopt," zei ze, "iemands wilskracht kan zoals water worden. Water lijkt niet sterk, maar je kunt het niet breken."

"Je kunt echt een heleboel dingen overbrengen, niet alleen via de bewegingen, maar ook hoe je je voelt in je binnenste," zei ze. "Ik denk dat dat een soort veld of energie uitstraalt, dat mensen heel goed kunnen voelen, en het kan hen op een positieve manier beïnvloeden. Dus om deel uit te maken van iets dat dat doet, is denk ik echt speciaal en prachtig."