Een danser kan zich niet verbergen...

Tijdens mijn twee weken durende vakantie afgelopen zomer na onze tournee, ben ik teruggegaan naar Melbourne in Australië. Ik besloot om de balletvoorstelling De avonturen van Alice in Wonderland te zien in het Arts Centre. Deze prestigieuze locatie staat bekend om zijn balletvoorstellingen van wereldklasse. Als artiest van klassieke Chinese dans dacht ik dat het zinvol zou zijn om een andere dansstijl te bewonderen. 

Toen ik het theater naderde en vervolgens de lobby binnenliep, kreeg ik het heerlijke gevoel dat ik op mijn gemak was. Na een drukke tournee van een half jaar lang iedere dag bij mijn groep te zijn geweest - en ik heb genoten van ieders gezelschap - was het zo leuk om eindelijk eens alleen te genieten. 

De grootse en klassieke sfeer van het theater wonnen  meteen mijn goedkeuring. In mijn vier jaar met optredens in theaters over de hele wereld, had ik nog niet zo'n perfect theater als dit bewonderd. 

Toen ik langs rijen rode fluweelzachte stoelen liep, had ik het grappige gevoel dat ik in de gaten werd gehouden. Inderdaad, zonder dat ik het wilde zag ik al die oudere mannen en vrouwen naar me staren. Zat er iets vast in mijn haar? Was ik vergeten het label van mijn nieuwe Zara jasje te verwijderen? Ik voelde me ongemakkelijk, probeerde me een houding te geven en ging snel zitten. 

Plotseling kwam er een onverwachte regen van kleine bloemetjes uit het plafond, die het publiek betoverde en ons voorbereidde op Wonderland. De bloemenverrassing zorgde ervoor dat iedereen geanimeerd aan het kletsen ging. Op dat moment begonnen de mensen die naast me zaten een gesprek met me, prezen het voorprogramma van de show en vertelden hoe geweldig het Australische ballet was. 

Ik nam aan dat ze me dit vertelden omdat ze dachten dat ik een Chinese toerist was, maar al snel bleek dat ik het mis had. Ze begonnen me te complimenteren met mijn lichaamsbouw en bedankten me zelfs voor het feit dat ik deel uitmaakte van het Australische Ballet. Ze vertelden me met zekerheid dat ze dansers van het gezelschap regelmatig naar hun eigen voorstellingen zagen kijken. Ik kon het niet helpen, maar al lachend begreep ik uiteindelijk waarom mensen naar me bleven kijken. Net toen ik hen wilde vertellen dat ik geen deel uitmaakte van het balletgezelschap, ging het licht uit en begon de voorstelling.

In de pauze heb ik me onder de andere theaterbezoekers gemengd en duidelijk gemaakt dat ik geen deel uitmaakte van de productie. Dit leidde tot een interessant diepgaand gesprek over de overeenkomsten en verschillen tussen ballet en klassieke Chinese dans. Terwijl ik me verdiepte in de vraag waarom ik dans, kwam ik op het onderwerp van de vervolging van Falun Dafa in China en hoe corrupt de Chinese Communistische Partij is. 

In het begin was ik een beetje terughoudend omdat ik niet zeker wist hoe ze zouden reageren, maar ze wilden graag meer weten, ook al hadden ze al over de vervolging gehoord. Ik sprak over het doel van Shen Yun en haar missie om de authentieke Chinese cultuur te doen herleven.

Na een geweldige voorstelling raakte ik betrokken bij meer gesprekken. Een oudere dame met helderblauwe ogen vroeg me of Shen Yun ooit in het Arts Centre zou optreden. In 2016 hebben we daar een week lang voorstellingen gegeven. En gelukkig had ik al gehoord dat we dit seizoen in maart 2020 terug komen voor 12 voorstellingen! 

De oudere vrouw keek me aandachtig aan en zei, "Wat er ook gebeurt, zelfs als onze financiën niet zo goed zijn, zullen we zeker naar Shen Yun komen kijken." 

Op de één of andere manier heeft deze ervaring me echt geraakt en ik herinner het me nog heel levendig. Het doet me denken aan mijn missie hier met Shen Yun om een oude cultuur te doen herleven en mensen te inspireren. Het herinnert me eraan iemand te worden die puur voor anderen optreedt, voor een groter doel.