De oude man en de baard (deel 1)

De drie gezelschappen van Shen Yun zijn rond september vorig jaar gereorganiseerd, waarbij ik van Shen Yun International Company verplaatst werd naar het New York Company gezelschap.

Het was voor veel mensen een behoorlijk sentimentele ervaring. Op de avond van de grote shuffle werd er gejuicht, geknuffeld en gehuild, maar mij deed het niet zo veel en ik besloot om gewoon de natuurlijke gang van zaken te volgen. Alhoewel ik de jongens weleens mis van mijn oude gezelschap waarmee ik de afgelopen twee jaar samen heb gewoond, gereisd, getraind, opgetreden, geoefend, gezweten en gehuild en gelachen heb, weet ik ook zeker dat als de tourneeperiode voorbij is, we elkaar weer elke dag op de campus zullen zien. Dan kaarten we nog steeds elke maandagavond en kibbelen we weer over de enige werkende magnetron in de keuken.

Het bleek een totaal nieuwe ervaring voor me om in een nieuw gezelschap te zijn: Het betekende dat ik met een andere groep dansers, musici en productiemedewerkers trainde, oefende, en uiteindelijk op tournee ging en samenwoonde. Het betekende nieuwe verantwoordelijkheden en uitdagingen. Het betekende dat de belofte van: “Ik-kom-hopelijk-dit-jaar-terug-om-in-Europa-op-te-treden” die ik steeds aan vrienden en familie in Engeland heb gemaakt wederom verbroken werd – voor het derde achtereenvolgende jaar! Dit omdat mijn gezelschap het komende seizoen in Noord Amerika op tournee gaat. Het betekende ook kansen om in een paar zeer prestigieuze theaters op te treden zoals het Lincoln Centre in New York en het Kennedy Opera House in DC.

Eén ding veranderde echter niet en dat is het feit dat ik nog steeds de langste van de klas ben, alhoewel nu niet meer zo opvallend lang.

Ik nam ook de rol op me van één van de twee mannelijke haaraccessoires managers, onder wiens verantwoordelijkheid het repareren, opslaan, aanpassen, labelen, inpakken, uitpakken, tellen, opnieuw tellen. Naast verantwoording afleggen over alle haaraccessoires die ik ook na iedere generale repetitie van de haarafdeling en weer terug moest brengen. Op tournee proberen we gewoon om de haaraccessoires in leven te houden en de stank van al het zweet te beperken.

En tot slot en van allerminst belang: ik had geen hoofdrollen meer.

Waarom van allerminst belang? Omdat in vergelijking met de nieuwe verantwoordelijkheden en het belang van elke show die we uitvoeren, de positie die ik had wel mijn laatste zorg was.

(wordt vervolgd…)