Melodieën uit de innerlijke belevingswereld

Deze herfst zullen de luister en magie van een eeuwenoude beschaving weer bezocht worden in gerenommeerde concertzalen over heel Noord-Amerika. Het Shen Yun Symfonie Orkest, met traditionele Chinese instrumenten en een volledig westers orkest, zal 5.000 jaar beschaving nieuw leven in blazen en de schoonheid, legendes en geschiedenis van een verloren wereld weer doen ontwaken.

Het Symfonie Orkest zal in oktober elf steden aandoen en optreden in theaters als Carnegie Hall en het Kennedy Center. Het nieuwe programma bevat eigen composities geïnspireerd op melodieën uit verschillende dynastieën, selecties uit de westerse muziektraditie en solo’s van een paar van de Chinese top virtuozen.

Shen Yun’s sopraan Haolan Geng is een van hen. Ze is niet langer een opkomend fenomeen, nu boeit ze jaarlijks een wereldpubliek. We waren bij haar op een frisse ochtend in het Shen Yun Performing Arts centrum in de Orange County heuvels van New York, waar ze bezig was met de voorbereidingen voor een vierde optreden in Carnegie Hall.

V: Hoe bent u uw pad van vocaliste begonnen?

HG: Ik zong als heel jong kind al graag. Toen ik gezang op de radio hoorde, wist ik dat ik dat ook wilde leren. Mijn moeder nam me mee naar allerlei koren - van stads - tot provincieniveau. Later koos ik ervoor om naar een middelbare kunstacademie te gaan zodat ik op professionele wijze kon oefenen, vervolgens studeerde ik verder op een conservatorium en toen ben ik er mee verder gegaan. Toen ik in 2009 de Nieuwe Tang Dynastie Internationale Vocale Competitie won, betekende dit een belangrijke mijlpaal voor me. Dit was aanleiding om bij Shen Yun te gaan zingen als soliste.

V: : Wat maakt iemand volgens u een goede sopraan?

HG: Je moet een juiste zangmethodiek hebben, goed inzicht, en de kracht om het publiek in beroering te brengen. Nog belangrijker, je moet met heel je hart van muziek houden. Gebruik je hart om te zingen en wees niet oppervlakkig.

Als ik op het podium de betekenis van mijn lied voel en in de stemming begin te komen, stromen mijn innerlijke emoties naar buiten. Ik studeer geen bewegingen of uitdrukkingen in voor deze zin of die zin. Alles komt er op natuurlijke wijze uit.

Om als kunstenaar een hogere dimensie te bereiken, denk ik dat moraliteit een essentiële rol speelt. Het gaat erom dat je een integer leven leidt. Als je achter de schermen pretentieus bent, zal je jezelf op het podium niet oprecht uit kunnen drukken. Als de geluiden en gevoelens die je naar buiten brengt zuiver zijn, dan zal je lied de luisteraar echt kunnen raken.

V: Wat maakt Shen Yun vocalisten uniek?

HG: We gebruiken de meest traditionele zangmethodes - dit zijn dezelfde als die men in het verleden in klassieke Italiaanse opera gebruikten. Het verschilt van de bel canto techniek die tegenwoordig wordt gebruikt. Die wijkt af van de oorspronkelijke vorm.

Shen Yun sopranen oefenen deze klassieke methodiek. Dit betekent dat we vocaliseren en articuleren vanuit een andere vocale positie. Onze teksten zijn in het Chinees en dit maakt het natuurlijk ook moeilijker om de techniek te beheersen.

Dit type vocale techniek is wereldwijd in verval geraakt. Tot ongeveer honderd jaar geleden gebruikte de Italiaanse opera de oorspronkelijke, klassieke vocale techniek. Maar samen met de maatschappelijke veranderingen die het verval van de traditionele cultuur en kunsten met zich meebracht, is deze ware techniek verloren gegaan. De zangtechniek die ik in mijn vroege jaren aan het conservatorium in China heb geleerd, was een contemporaine techniek. Pas nadat ik bij Shen Yun kwam, realiseerde ik me dat mijn vorige vocale plaatsing incorrect was.

Onze Artistieke Directeur is een meester in deze traditionele bel canto techniek die verloren gegaan is. Hij schoolt ons in deze authentieke opera zangmethode en zo kunnen we deze verloren kunst terug naar het podium brengen en met iedereen delen.

Terugkijkend op mijn pad als artiest, prijs ik mezelf extreem gelukkig dat ik hier deel van uit mag maken. Het motiveert me om mijn allerbeste te geven en deze verloren kunst aan het publiek te presenteren. Mensen zeggen vaak wanneer ze ons horen zingen dat het heel anders klinkt dan wanneer anderen zingen. Ze zeggen dat het anders aanvoelt, maar ook dat het goed aanvoelt.

V: Sommige mensen zeggen dat zingen je ziel reflecteert als een spiegel. Gaat dat op voor u?

HG: Ik denk dat zingen een zeer directe manier van het delen van je meest innerlijke wereld is. Terwijl ik met Shen Yun optrad heb ik dit behoorlijk vaak ervaren.

Een aantal jaren geleden, toen ik nog studeerde en iets later mijn carrière startte in China, richtte ik me hoofdzakelijk op hoe ik mezelf op technisch vlak kon verbeteren en hoe ik het lied beter kon uitdrukken en interpreteren om de mensen te raken.

Maar me aansluiten bij Shen Yun was een groot keerpunt voor mij als artiest. Hier met Shen Yun beoefenen we een spirituele meditatie discipline die Falun Dafa heet, welke ook geworteld is in de oudheid. We noemen het een proces van “zelf-cultivatie”. En zo mediteer en werk ik hier om mezelf te verbeteren op het niveau van mijn morele karakter – het maakt deel uit van wat we dagelijks doen. Dan tel je daar nog bij op dat we jaar na jaar rond de wereld op tournee zijn en elk jaar zo'n honderd voorstellingen geven. Voor mij is het een onbetaalbare ervaring en iets wat me buitengewoon veel voldoening geeft.

En dit proces heeft me er tevens toe geleid dieper te reflecteren over de kunst en de soort waarheid die ik nastreef door kunst. Wat ik me gerealiseerd heb, misschien ietwat onverwacht, is dat ik, wanneer ik zing met een stille geest en een rustig hart, ik de luisteraars het meest weet te bewegen. Ik probeer niet langer op de een of andere manier doelgericht het publiek te raken. Zonder nastreven gebeuren deze dingen eigenlijk op natuurlijke wijze en op een krachtigere manier. Ik denk dat dit voor mij het grootste verschil is en het is tot stand gekomen door zelf-cultivatie.

V: Bent u dit concept van cultivatie voor het eerst tegengekomen toen u zich bij Shen Yun aansloot?

HG: Nee. Het was een lange tijd geleden in China, toen ik nog een jong meisje was. In die tijd beoefenden mijn grootvader en grootmoeder Falun Gong (een andere naam voor Falun Dafa). Met name mijn grootmoeder had voorheen allerlei gezondheidsproblemen en na een paar maanden geoefend te hebben, keerde haar gezondheid 180 graden om. Ze was levendig en had de waslijst aan medicatie die ze nam niet langer nodig. Dit was in de begin jaren 90 en Falun Dafa werd steeds populairder in China – je kon heel veel mensen vroeg in de morgen zien oefenen in parken.

Toen, in 1999, deed de Communistische Partij Falun Gong in de ban en begon de vervolging van mensen die dit beoefenden – het was heel moeilijk voor mij om te begrijpen waarom de regering zoiets deed.

En zodoende was het zaadje voor cultivatie al op een jonge leeftijd in mij gepland en probeerde ik de principes van de praktijk te volgen, “waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid”, en een goed persoon te zijn. Ik ben verder gegaan met mijn leven, studeerde af en begon te werken... Maar jaren later, toen ik naar het buitenland verhuisde en mezelf in een omgeving van vrijheid vond – zonder de vrees voor vervolging die overal om ons heen heerste – was het vrij eenvoudig voor me om terug te keren naar wat ik eigenlijk wilde.

Ik denk dat als het op vragen aankomt zoals de betekenis van het leven, iedereen er een andere kijk op heeft. Voor sommigen gaat het misschien over zichzelf zoveel mogelijk amuseren, volop te genieten of een erfgoed na te laten. Voor mij, en ik denk dat veel geloofssystemen uit het verleden het hetzelfde zagen, denk ik dat als mens geboren worden al een heel fortuinlijk iets is en de gelegenheid hebben om een spirituele gids en een cultivatiewijze te hebben, is zelfs nog zeldzamer. Als je gelooft in reïncarnatie, dan is het iets dat misschien maar eens in vele duizenden jaren voorbij komt. En dus wil ik door cultivatiebeoefening mijn morele karakter verhogen, mijn zwakheden verbeteren en mijzelf verhogen naar een hoger en mooier rijk – dat is waar het voor mij in het leven allemaal om draait; dat is wat ik hier in deze wereld wil doen.

Veel van de liederen die ik zing hebben teksten die spreken over dit principe, de betekenis van het leven, en wat we hier zouden moeten doen. Als ik zelf geen cultivatiebeoefenaar zou zijn, zou ik geen manier hebben om deze concepten achter de teksten te uiten.

V: Hoe manifesteert deze relatie tussen cultivatiebeoefening en zingen dan in uw optredens?

HG: Wel, op een bepaald niveau is het wat ik net benoemde – voorheen richtte ik me op hoe ik goed wilde zingen en het publiek wilde raken en was ik eigenlijk aan veel verschillende dingen aan het denken terwijl ik zong. Nadat ik cultivatie ben gaan beoefenen en mijn geest kalmeerde voor ik ging zingen, merkte ik dat ik minder en minder afdwalende gedachten had.

Op een ander niveau geloof ik dat geluid, en in het bijzonder de stem, een zekere energie in zich draagt. Ik denk dat als iemand die cultivatie beoefent en de principes van “waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid” tracht toe te passen, wanneer ik zing vanuit mijn hart, de energie die eruit komt anders is als voorheen. Het is goedaardiger en meer in staat direct te communiceren met de luisteraar.

V: Mensen geven vaak commentaar op uw stem en beschrijven deze als “krachtig” en “emotioneel.” Hoe bent u aan uw stem gekomen?

HG: Ik ben met deze stem geboren. In het Chinees noemen we een bijzondere gave “tian fen,” wat verwijst naar iets dat men vanuit de hemelen verkrijgt.

V: Waar denkt u aan als u zingt?

HG: Als ik de teksten voor het eerst zie, dwing ik mezelf niet om de woorden uit mijn hoofd te leren. Ik begin met te gissen wat het lied wil zeggen. Op het moment dat ik de regels een paar keer heb gezongen, begin ik het op een dieper niveau te begrijpen. Dan blijf ik het lied oefenen zodat ik de boodschap van het lied zo goed mogelijk uitdraag.

Als ik oefen met een onrustig hart, kan ik echt niet goed zingen. Als ik gefrustreerd ben, heb ik het gevoel alsof mijn stem vreselijk klinkt. Ik kan pas weer vooruit als ik mezelf tot rust breng.

Voor optredens probeer ik mezelf te ontspannen. Ik laat mijn zorgen los. Zet mijn noties van me af. Herinner mezelf aan de reden dat ik zing, mijn doel. En ik maak mijn hoofd vrij van al het andere. Als ik dan opkom, heb ik niet zo veel gedachten.

V: Heeft u nog speciale herinneringen aan eerdere optredens met Shen Yun?

HG: Er zijn er zo veel! Soms, als het theater licht genoeg is, kan ik het publiek tranen zien wegvegen als ik op het podium sta. Dit heb ik al vaak gezien. En elke keer raakt het me weer als ik het zo vlak voor me zie gebeuren.

V: Wat vindt u opvallend aan het Shen Yun Symfonie Orkest?

HG: Een van de belangrijkste pluspunten van het Shen Yun Symfonie Orkest is hoe het Chinese instrumenten integreert in een volledig westers symfonie orkest. Dit schept grandeur en geeft een duidelijk etnisch karakter aan de muziek. Het is de ideale combinatie om de geest van het traditionele China weer te geven. En daarbij weet ik dat het publiek echt de Chinese instrumenten waardeert, in het bijzonder de erhu, waar ik ook van houd.

Een bijzonder, maar minder tastbaar verschil is wat je misschien de spirituele substantie kan noemen. Wat dit orkest uitdrukt aan het publiek is uniek. Ik denk dat de meeste mensen in het publiek onze muziek op een hoger niveau kunnen begrijpen - ze voelen empathie met onze boodschap.

Deze muziek gaat bijvoorbeeld over de betekenis van het leven, een weg naar de hemel, waarheid, bewustzijn en verlichting. We streven ernaar hier over te zingen en musiceren met een zuiver hart. Zowel voor het publiek als voor ons musici, spreekt de muziek daarom echt tot je innerlijke wereld.