Geweldige vaders: Hoe keizer Kangxi zijn kinderen opvoedde

Keizer Kangxi van de Qing-dynastie (1654-1722) wordt beschouwd als één van de grootste van China. Hij was de langst regerende keizer in de Chinese geschiedenis, een onvermoeibare arbeider, een uitvinder en een schrijver die veel om zijn volk gaf. China bloeide op onder zijn bewind en het rijk kende een periode van welvaart en stabiliteit.

Dankzij zijn keizerinnen en gemalinnen had hij ook 56 kinderen.

Kangxi nam het onderwijs zeer serieus en zorgde ervoor dat zijn vele kinderen en kleinkinderen goed werden opgevoed.

Zijn kinderen werden onder strikte discipline opgevoed, en werden geschoold in een klaslokaal met de naam "De kamer zonder vrije tijd".

Op lange zomerdagen begonnen de lessen voor de kinderen om 5 uur 's morgens. De leerkrachten kwamen aan en controleerden eerst hun huiswerk. De kinderen zouden dan hun lessen voortzetten tot 7 uur 's morgens. Dan zou de keizer, die zelf al enkele uren op was en gewerkt had, aankomen.

Hij zou willekeurig een passage uit een boek selecteren die de kinderen uit hun hoofd moesten voordragen. En hij daagde hen uit het perfect voor te dragen. "Toen ik jong was", zei Kangxi, "las ik een boek 120 keer hardop, en reciteerde het daarna 120 keer. Pas als ik een paragraaf uit het hoofd kende, ging ik door naar de volgende paragraaf. Ik leerde de lessen paragraaf voor paragraaf."

Om 9 uur 's morgens zou Kangxi vertrekken om staatszaken te regelen en zijn kinderen zouden tot de lunch kalligrafie oefenen. Na de lunch kregen ze les in paardrijden en boogschieten op de binnenplaats.

Zelfs op drukke dagen zou Kangxi zich om 17.00 uur weer bij hen voegen en kijken hoe zijn kinderen één voor één pijlen wegschoten. Samen met hen schoot ook hij op de doelen (hij was een uitstekende schutter).

Inderdaad, buiten het klaslokaal heeft Kangxi zijn kinderen vaak als voorbeeld gediend. Hij nam ze mee op jachtexpedities, inspecties en zelfs naar slagvelden. Hij geloofde dat praktische ervaring net zo belangrijk was als theorie in de klas.

Kangxi geloofde heilig in onderwijs, niet alleen voor zijn kinderen, maar voor het hele rijk. Hij gaf opdracht tot publicatie van een woordenboek en een encyclopedie en zette zich in voor een leven lang leren, waarbij hij zelfs westerlingen als persoonlijke leerkrachten in dienst nam.

Hoewel zijn kinderen misschien niet altijd hebben genoten van de strenge onderwijsdiscipline, zijn ze opgegroeid met vele vaardigheden en een groot succes. Ze werden keizer, politici, geleerden, wetenschappers en kunstenaars op het hoogtepunt van de laatste keizerlijke dynastie van China.