Artiestenprofiel: Jaling Chen

NEW YORK—Juffrouw Jaling Chen heeft haar eigen filosofie over dans. Het gaat niet om techniek, zei ze, maar de innerlijke betekenis en boodschappen die de dans overbrengt.

“Als een danser alleen vaardigheid heeft, dan zou hij of zij slechts een machine zijn die acrobatiek doet”, zei ze.

Juffrouw Chen was fortuinlijk genoeg om in 2007 te dansen bij Shen Yun Performing Arts en heeft sindsdien jaarlijks rond de wereld getoerd. Dit jaar leidde ze de 'Taiwanese Amei dans in de bergen' en in plaats van haar vaardigheden te oefenen, concentreerde ze zich ter voorbereiding op de voorstelling op het bestuderen van de Amei etnische groepering.

Haar aanpak was een succesvolle. Ze won twee keer brons tijdens de NTDTV Internationale Klassieke Chinese Dans Competitie in de categorie vrouwen junioren in 2009 en in de categorie vrouwen volwassenen in 2010.

Tijdens de competitie van 2009 voerde ze 'Geurige Lotus' op. De dans richtte zich op het uiten van de bijzondere kwaliteit van de lotus, die door Chinezen gezien wordt als een plant die een nobel karakter vertegenwoordigt, terwijl hij vanuit de modder boven het water uitrijst. Ze begon de dans door met gekruiste benen te zitten om over te brengen hoe de lotus opgroeit uit de modder, gevolgd door sprongen om het transcendente karakter te tonen.

Juffrouw Chen zei dat ze de goedaardigheid van de lotus wilde portretteren en om dit te doen, behield ze tijdens het dansen een kalme geest, wat de gemoedstoestand aangeeft van een personage dat opgroeit in een slechte omgeving, maar daar niet door beïnvloed wordt.

“Kunst zou gebruikt moeten worden om de mensen iets goeds te brengen”, zei Chen.

“Nadat je een schilderij gezien hebt, zal het beeld in je hersenen blijven. Of na naar een muziekstuk geluisterd te hebben, is het gemakkelijk de melodie ervan te onthouden en het blijft in je hoofd hangen en je vergeet het niet”, legt ze uit.

“Dus ik denk dat kunst goedheid in de harten van de mensen kan achterlaten. Als het prachtige, pure en positieve kunst is, zullen mensen verwonderd zijn het te zien en de goedheid zal hen bij blijven. Aan de andere kant, als de kunst iets slechts portretteert, zal dat, na het gezien te hebben, ook in je hoofd blijven.”

Tijdens de 2010 competitie, voerde Chen 'Fee die danst in een waterbron' op, een stuk gekarakteriseerd door het gebruik van het kostuum – een witte jurk met blauw aan de onderkant, wat water aanduidt. De dans omvat gesofisticeerde technieken en bewegingen die bepalen hoe de jurk beweegt. Dit resulteert in een scène die lijkt op een fee die over stromend water danst.

Men zou denken dat ze de grootse technische vaardigheden die ze zich meester gemaakt heeft, geheim zou willen houden, maar ze deelt het met haar collega dansers met de gedachte dat dansers die samenwerken elkaar zouden moeten steunen.

“Dansers zouden voor het gehele optreden moeten dansen en niet voor zichzelf, dat wil zeggen, je zou je persoonlijke verlangens moeten loslaten”, zei juffrouw Chen.

“Als in een groep van 20 dansers slechts 2 mensen de luchtacrobatiek op de voorgrond kunnen doen, dan zouden alleen deze 2 mensen het in een dans kunnen doen”, legt ze uit. “Maar als alle 20 het kunnen, dan zou iedereen het tijdens de dans kunnen opvoeren, wat de kwaliteit van de dans zou verhogen.”

Artiesten van tegenwoordig, zijn jullie in staat onbaatzuchtig te zijn en eraan te werken iets goeds naar deze wereld te brengen?