Achtste jaarlijkse Azië tournee begint

Voor een groot deel van Noord Amerika was de vakantietijd dit jaar een koud en langdurend seizoen. Maar voor de artiesten van Shen Yun was het één van de drukste tijden van het jaar. Met tot nu toe ongeveer 100 optredens sinds de start van hun tournee op 23 december heeft het publiek door heel de Verenigde Staten en Canada de nieuwe 2014 productie van Shen Yun al gezien. Volgens wat een jaarlijkse traditie is geworden, staat Shen Yuns tournee nu op het punt zich uit te strekken voorbij de Stille Oceaan naar Japan, Korea, Taiwan, Australië en Nieuw Zeeland.

Hoewel dit de achtste reis van Shen Yun is door de regio, is deze niet zonder primeurs. Shen Yun zal bijvoorbeeld voor het eerst optreden in het prestigieuze Nationaal Theater in Tokio; hier begint ze haar tournee door Azië op 29 januari. Ook is er een nieuwe stad toegevoegd aan het deel van de wereldtournee rond de Stille Oceaan: Perth, aan de westkust van Australië.

Shen Yun bereidt zich wederom voor op een traject vol actie in Taiwan: 44 optredens in vijf weken. Teneinde de start van de Azië tournee in te luiden, gingen we met de Taiwanese Daoyong Zheng aan tafel zitten en spraken met haar over haar leven als hoofddanseres en de terugkeer naar Taiwan met Shen Yun.

Q: Je bent in Taipei geboren, de hoofdstad van Taiwan. Wat vind je leuk aan deze stad?

DZ: Ik houd van de levendigheid van de stad en alles is zo voorhandig. Grappig is dat ik echt van de 7-Eleven’s houd daar – ze zijn totaal anders dan die in Amerika. Je kan hardgekookte eieren krijgen doordrenkt in thee en een eindeloze reeks van noedels, drankjes en snacks.

V: Wanneer begon je met dansen?

DZ: Ik begon rond mijn zevende jaar. Als kind was ik nogal zwak en ziekelijk, dus adviseerde de dokter me wat actiever te zijn. Mijn moeder probeerde vele dingen voordat ik ging dansen. Ik herinner me de eerste keer dat ik naar de dansschool ging en de leerlingen zag dansen – nog voordat ik ook maar iets wist, wilde ik er tussen springen en meedansen. Het is toen dat ik verliefd raakte op dansen.

V: Je begon met dansen op een school die toen werd geleid door Yungchia Chen, tegenwoordig een hoofddanser en choreograaf bij Shen Yun?

DZ: Ja. Eigenlijk begon ik lessen te volgen van zijn vrouw, die nu ook een choreografe is bij Shen Yun. Rond mijn elfde werd ik één van meneer Chen zijn studenten. Toen ik begon was ik geen goede leerling, maar ik wist de hele tijd dat ik wilde dansen en dus bleef ik doorgaan.

V: Wat vond je familie er van dat je wilde dansen?

DZ: Taiwanese scholen zijn erg streng en goede cijfers halen daar is het allerbelangrijkste in het leven van een jong mens. Mijn ouders gebruikten danslessen als motivatie voor mij om goede cijfers te halen. Ze zeiden dingen als: “Als je geen goed cijfer haalt, dan ga je dit weekend niet dansen!” Dat motiveerde me wel maar - aangezien ik niet zo'n goede leerling was - zette dat me ook op jonge leeftijd al onder druk.

V: Hoe ben je eigenijk bij Shen Yun gekomen?

DZ: Op de middelbare school maakte de druk van mijn opleiding het moeilijker en moeilijker voor mij om te blijven dansen. Ik kwam bijna op het punt waar ik voelde dat ik het moest opgeven om te kunnen slagen. In het voorlaatste jaar van mijn middelbare school vertrok meneer Chen echter naar America om bij Shen Yun te gaan dansen. Al snel hoorde ik van Fei Tian Academy of the Arts, dat ook in New York is gevestigd. De gedachte een middelbare school voor podiumkunsten te volgen en wellicht op een dag met Shen Yun te kunnen optreden, leek een enorme kans. Ik moest en zou het proberen.

V: Was het moeilijk je familie te overtuigen je naar Amerika te laten gaan?

DZ: In eerste instantie wel. Ze dachten altijd dat dansen gewoon een beetje rondspringen en lol maken was en dat school het enige was dat echt van belang was. Maar ik was zo overtuigd en gepassioneerd dat ze me lieten gaan.

Ik denk dat door het zien van het succes van Shen Yun en hoe blij en voldaan ik ben met deze carrièrekeuze ze niet meer hetzelfde beeld van dansen hebben. Eigenlijk, en dit geldt helemaal voor klassieke Chinese dans, moet je veel energie steken in het verfijnen van je kunst en in het samenbrengen van alle aspecten. Je beweegt niet alleen je lichaam; je moet ook je hersenen veel bewegen!

V: Is er nog iets dat je met je fans wilt delen?

DZ: Als ik terugkijk op mijn jeugd dan koester ik echt de uitdagingen die ik ben tegen gekomen, omdat ik het gevoel heb dat zij me, op één of andere manier, hebben gebracht tot deze ongelooflijke baan die ik nu heb bij Shen Yun. Ik denk, dat als ik er niet op enige manier voor had moeten vechten, ik dit wellicht vanzelfsprekend had gevonden. Veel van mijn vroegere klasgenoten van de dansschool hebben niet de intentie om een danscarrière na te streven, maar ik weet dat ik voor mij de juiste keus heb gemaakt. Ik ben zó dankbaar voor deze mogelijkheid en de steun die ik van mijn familie heb. Ik kan niet wachten om ze in Taipei te zien!