Uitgelicht: danseres Lillian Parker
Magnifissance Magazine is het toonaangevende tweetalige (Chinees en Engels) luxe lifestyle tijdschrift in Frankrijk en Canada, toegewijd aan de ontmoeting tussen Oost en West door een gedeelde waardering voor de schoonheid en elegantie van beide tradities.
In deze uitgave laat Magnifissance Shen Yun danseres Lillian Parker aan het woord. Lillian is sinds 2017 bij Shen Yun. In 2018 behaalde ze de derde plaats in New Tang Dynasty Television's Internationale klassieke Chinese danscompetitie (junioren vrouwen) en de eerste plaats in dezelfde competitie in 2021.
Uit Magnifissance: De vloed van de Taoïstische geest met Shen Yun danseres Lillian Parker
Sinds Shen Yun Performing Arts in 2006 werd opgericht, hebben miljoenen mensen over de hele wereld in theaters de schoonheid van de Chinese cultuur tot leven zien komen op het podium door voorstellingen van klassieke Chinese dans. Onder hen was de familie Parker, voor wie het bijwonen van de voorstelling een jaarlijkse traditie was geworden.
Als kind dat opgroeide in Toronto, was het nooit bij Lillian Parker opgekomen dat ze op een dag zou toetreden tot de gelederen van klassieke Chinese dansers. Maar toen de kans zich voordeed, blonk ze uit. In september van dit jaar behaalde Parker een gouden medaille in de juniorencategorie tijdens de 2021 NTD Internationale klassieke Chinese danscompetitie in New York.
De innerlijke geest naar buiten brengen
Gekleed in schitterend paars met lange mouwen die tot ver over haar armen reikten, wist Parker met haar uitvoering van " De vloed van de Taoïstische geest" zowel publiek als juryleden te boeien. In haar eentje op een leeg podium vulde de jonge danseres de ruimte om zich heen, terwijl ze de lange mouwen naar voren gooide en weer terugtrok. Haar bewegingen waren precies, krachtig, maar soms ook delicaat en getuigden van een groot gemak.
In plaats van haar talent voor tuimeltechnieken en sprongen te tonen, besloot Parker zich te concentreren op kalmte en de subtiele uitdrukking van innerlijke gevoelens.
Houding - het uitdrukken van innerlijke gevoelens door middel van vorm - is in feite een hoofdbestanddeel van klassieke Chinese dans. Het geeft het innerlijke gevoel van een beweging weer, terwijl het ook de specifieke kwaliteiten van Chinese mensen uitdraagt. Dat vermogen om de houding van klassieke Chinese dans tot uitdrukking te brengen, is één van de redenen waarom Parkers overwinning zo uitzonderlijk is, aangezien ze niet van Chinese afkomst is.
Parker zegt dat toen zij in het verleden danste, haar collega's konden zien dat haar expressiviteit niet altijd de Chinese geest weerspiegelde.
"Ik realiseerde me dat ik mezelf moest aanpassen, dus begon ik naar mijn klasgenoten en mensen in Chinese films te kijken, naar de manier waarop ze bewegen. [Ik merkte dat] ze veel binnen houden. Je kunt hun bedoelingen en emoties zien, maar het is alsof je ze door een sluier ziet", zegt ze.
Parker begon deze benadering te imiteren en leerde zichzelf subtieler uit te drukken. "Het voelt mysterieuzer, het gevoel vloeit er langzaam uit in plaats van dat het explodeert op het podium."
Door deze methode begon Parker de diepte en expressiviteit van klassieke Chinese dans te vatten.
"Er is een woord in het Chinees dat 'xiao sa' heet, wat 'zorgeloos' of 'open' betekent", zegt ze. "Chinezen zijn van nature nogal introvert, dus als ze dit xiao sa-gevoel hebben, is dat echt prachtig. Het is elegant en heeft veel kracht om gevoelens over te brengen", zegt ze.
"Voor Westerlingen is het een beetje anders, omdat we al vrij open zijn. Ik zie het als het concentreren van het gevoel in mijn hart en het dan van binnen naar buiten duwen. Het heeft veel kracht."
West ontmoet Oost
Dit jaar was het de eerste keer dat niet-Chinese deelnemers medailles wonnen bij de gerenommeerde NTD klassieke Chinese danscompetitie. De jongere broer en zus van Parker wonnen respectievelijk goud en brons.
Als beoefenaars van de traditionele Chinese meditatiepraktijk Falun Dafa, groeiden de drie broers en zussen op met een affiniteit voor de Chinese cultuur en een verlangen om die met meer mensen te delen. Omdat ze nog zo jong was, wist Lillian Parker niet wat ze kon doen om te helpen. Toen ze 12 jaar oud was, greep het lot echter in.
"Toen Shen Yun op een keer naar Toronto kwam, zei iemand tegen mijn ouders dat ik auditie mocht doen [voor het gezelschap]. Dat deed ik en een paar weken later werd ik uitgenodigd om naar New York te gaan voor een auditie", zegt Parker.
Ze werd aangenomen op Fei Tian Academy of the Arts, de prestigieuze dansschool die Shen Yun dansers opleidt. Eén voor één volgden haar broers en zussen in haar voetsporen.
Shen Yun is gevestigd in New York en heeft als missie de traditionele Chinese cultuur te doen herleven, die zwaar onderdrukt werd nadat de Chinese Communistische Partij (CCP) in 1949 de macht overnam. Tot op zekere hoogte leerden al haar klasgenoten bij Fei Tian, inclusief de etnisch Chinese artiesten, deze traditionele cultuur voor het eerst. Parker wilde graag met hen mee op deze ontdekkingsreis.
Ze raakte gefascineerd door de grote figuren uit de Chinese geschiedenis en hun nadruk op deugdzaamheid in het dagelijks gedrag. Dit inzicht bleek essentieel te zijn voor het overbrengen van de culturele rijkdom van klassieke Chinese dans, die volgens velen goddelijk geïnspireerd is.
"Iedereen kan de technieken leren, maar alleen met de juiste waarden van actie en intentie kan de dans het echte gevoel van traditionele Chinese cultuur hebben dat tegenwoordig zo moeilijk te vinden is", zegt Parker.
De kern van de beweging
In Parkers optreden in de danswedstrijd leken de lange mouwen van het kostuum niet uit haar handen te schieten, maar uit de kern van haar lichaam.
"De beweging komt vanuit het centrum", zegt Parker. "Al het andere volgt gewoon uit die energiebron als een rimpeleffect. Als je de mouwen toevoegt, worden de bewegingen nog langer."
Het was dit vermogen om haar bewegingen te controleren en de ruimte om haar heen energie te geven dat er bovenuit stak in de competitie.
Parker zegt dat focussen op het centrum van het lichaam "een elegant en opgeheven gevoel creëert. Het helpt de Chinese essentie naar voren te brengen en voorkomt dat de bewegingen er klein uitzien", zegt ze.
Shen Yun benadrukt dit kernprincipe door middel van de voorheen verloren technieken van "het lichaam leidt de handen" en "de heupen leiden de benen", die het gezelschap tegenwoordig nieuw leven inblaast.
Op de vraag hoe ze zich voelt over het winnen van een gouden medaille, zegt Parker: "Het is een opstapje. Ik ben blij, maar eigenlijk ben ik vooral dankbaar. Er waren veel uitstekende dansers in de competitie. Het is een motivatie om door te gaan. Ik heb het gevoel dat dit nog maar het begin is."
Parker's bedachtzame antwoorden zijn een bewijs van de kwaliteit van Shen Yun's training en haar toewijding om niet alleen technieken te leren maar ook haar karakter te ontwikkelen. In feite is de schoonheid van een Shen Yun voorstelling juist te vinden in de lagen van betekenis die in de dansen zijn verwerkt.
Naarmate Parker dieper in de kunstvorm en haar ontdekkingsreis met het gezelschap duikt, kan ze meer wijsheid en verfijnde techniek opdoen, maar ook meer mensen van alle achtergronden inspireren om de schoonheid van klassieke Chinese dans te ontdekken.
